Ναι, μπορούμε να επισκεφθούμε το Μουσείο του Λούβρου!

Η πανδημία από τον COVID-19 και τα αναγκαία περιοριστικά μέτρα μάς έχουν αποκόψει από πολλές συνήθειες. Μια από αυτές είναι η επαφή μας με την Τέχνη. Όλοι οι χώροι τέχνης δεν δέχονται επισκέπτες, όπως συμβαίνει εξάλλου με την πλειονότητα των δημόσιων χώρων. Ευτυχώς για μας, το Μουσείο του Λούβρου άνοιξε τις ψηφιακές του πόρτες.

Από τις σελίδες μας έχουμε παρουσιάσει αρκετές φορές εναλλακτικούς τρόπους επαφής με τις τέχνες. Υπάρχει η προσπάθεια της Google με το project Arts & Culture αλλά και πολλά ακόμη μικρότερης μεν εμβέλειας, εξίσου δε ενδιαφέροντα.

Εδώ και πολλά χρόνια το Μουσείο του Λούβρου είχε «ανεβάσει» στις ιστοσελίδες του φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης των διασημότερων από τα έργα που φιλοξενεί. Ο λόγος που το είχαν κάνει ήταν αφενός να αποφεύγονται οι συνωστισμοί εντός του μουσείου επειδή όλοι ήθελαν να φωτογραφίσουν και αφετέρου να προστατευθούν τα ίδια τα έργα από τα φλας που δεν απενεργοποιούσαν οι επισκέπτες.

Αν και δεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητη παροχή, αφορούσε στα πιο γνωστά από τα έργα. Δυστυχώς όπως προαναφέραμε, δεν μπορούμε να επισκεφτούμε δια ζώσης το Μουσείο του Λούβρου. Επεκτείνοντας την προηγούμενη προσπάθεια, η διοίκηση του μουσείου ανακοίνωσε ότι πλέον είναι διαθέσιμη ολόκληρη η συλλογή.

Πρόκειται για 480.000 έργα! Ναι, σωστά διαβάσατε. Το μέγεθος του project προκαλεί δέος και φυσικά αφορά διάφορους πολιτισμούς και ιστορικές περιόδους. Και επιπλέον η πρόσβαση είναι εντελώς δωρεάν. 

Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι παρουσιάζονται και πάρα πολλά έργα που δεν έχουν εκτεθεί ποτέ στις προθήκες του μουσείου και παρέμεναν στις αποθήκες. Επίσης φιλοξενούνται συλλογές από το Μουσείο Delacroix, τα γλυπτά Tuileries καθώς και μερικά έργα που ανακτήθηκαν από τη Γερμανία μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Έχοντας επισκεφθεί πολλές φορές το Μουσείο του Λούβρου, θεωρώ ότι είναι αδύνατο να μεταφερθεί η επιβλητικότητά του στην οθόνη. Το ίδιο το κτήριο χρησίμευε ως ανάκτορο των βασιλέων πριν μετατραπεί σε μουσείο μετά τη Γαλλική Επανάσταση. Επίσης μπορώ να διαβεβαιώσω ότι απαιτούνται πολλές επισκέψεις και με καλό προγραμματισμό για να μπορέσουμε να θαυμάσουμε τις συλλογές του. Πάντως σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να απολαύσουμε δια ζώσης το σύνολο της συλλογής όπως παρουσιάζεται στο site.

Πέρα από τη «διαφυγή”» μας εν μέσω πανδημίας κι εγκλεισμού, αναμφισβήτητα η εν λόγω προσπάθεια έχει και έντονο εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Τζοκόντα, Αφροδίτη της Μήλου, Νίκη της Σαμοθράκης… Μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα μουσεία του κόσμου στο οποίο πλέον έχουμε πρόσβαση από οπουδήποτε στον πλανήτη. Αφού δεν μπορούμε να πάμε εμείς στο μουσείο, έρχεται το μουσείο στο σπίτι μας!